We vragen aan Godfried ‘Freddy’ Van der Auwermeulen of hij even wil poseren aan het Sifferdok. Hij kijkt over het water, en je ziet hem zo terugdenken aan de jaren 60. Het Sifferdok was nog maar net uitgegraven, en nog niet operationeel, en Volvo loste zijn schepen nog op de Rigakaai.
“Dat zag er nog behoorlijk primitief uit,” zegt Godfried. “De gelakte carrosserieën werden met een kraan van het schip gehesen. De roll on/roff off-techniek bestond nog niet, dat zou pas later komen, rond het midden van de jaren 70. Het Sifferdok zou lang het centrum van Volvo’s transportactiviteiten blijven, met de goederenterminal die zich daar dichtbij bevond.

Volvo Transport had een centrale taak en werkte ook voor de andere Volvo-activiteiten in België: goederen inklaren en behandelen voor de fabriek in Alsemberg, voor de onafhankelijke importeur SBMA, en, sinds 1975, voor de vrachtwagenfabriek en het onderdelencentrum in Oostakker.

“Zweden maakte toen nog geen deel uit van de Europese Unie, die trouwens toen nog de ‘Europese Economische Unie’ heette,” zegt Godfried. “Er werden nog hoge invoertaksen geheven, waardoor het interessant was om lokaal te produceren, in het hart van Europa. Door onze centrale taak was de administratieve kant van het transport, zoals het dedouaneren, erg belangrijk.”

Pas in de jaren 60 begon de Gentse haven grote buitenlandse firma’s zoals Volvo en Sidmar aan te trekken, en de transportknowhow zat grotendeels in Antwerpen. De kern van Volvo’s transportafdeling werd rond 1963 benaderd door Lars Malmros, de jonge Zweedse ingenieur die belast was het zoeken van een locatie voor een fabriek binnen Europa. Een team, met mensen als Paul Paelinck, Emiel Schapendonck, Dirk Kelderman en Leon Meire werkten toen voor de importeur-assembleur SBMA, en zagen het wel zitten om hun werkterrein naar de Gentse haven te verleggen.
Na de splitsing in twee verschillende NV’s in 1979 (Car NV/Truck NV) maakte de transportdivisie aanvankelijk deel uit van de Car NV, omdat ze hier ook gehuisvest was. In 2001 ging Volvo Transport over naar Volvo Europa Truck, en heette het voortaan Volvo Logistics. Vanaf dan was het een externe dienstverlener voor Volvo Car Gent, en het contract werd uiteindelijk in 2014 stopgezet, toen we de verantwoordelijkheid voor eerst Outbound en dan Inbound Logistics zelf opnamen. En in 2004 werden de schepen niet langer gelost in het Sifferdok, maar verhuisden deze actioviteiten naar het Mercatordok, waar onze distributieyard gelegen is (de plaats waar onze auto’s wachten om verscheept te worden).

Godfried Van der Auwermeulen heeft ingrijpende veranderingen gezien – van een klein fabriekje dat eigenlijk een Partly Knocked Down-operatie was (assembleren van onderdelen die in kitverpakking toekomen, vergelijkbaar met wat de klanten doen als ze een kast bij Ikea kopen), tot een industriële hoeksteen van Volvo, met een productie van 1200 auto’s per dag.

“Het was een mooie tijd,” mijmert Godfried. “Fijne collega’s, een goede sfeer, en een product op trots op te zijn.” Hij kijkt naar een foto in het personeelskrantje van Volvo Transport. “Kijk, hier sta ik, een stuk jonger. En hier, Dirk Kelderman, vroeg overleden. Jef Mercelis, Paul Paelinck, Emiel Schapendonck, ze zijn er ook niet meer. That’s life.”

Hij is in hart en nieren een transportman, maar het type van een stoere zeeman is hij toch niet. Als we weggaan, vraag ik even of hij met zijn dochter op de foto wil. Sabine werkt sinds 1995 in Engineering, en als hij zijn dochter ziet, en als de fotograaf vraagt dat ze haar vader even stevig vastneemt, dan merk je het wel – hij is trots op zijn dochter, en blij en verrast haar te zien. Een lange loopbaan in een fijn bedrijf, hij prijst zich duidelijk gelukkig dat hij dat heeft mogen meemaken. En dat hij het kan doorgeven aan zijn dochter.