In 1988 zei de toen afscheidnemende gedelegeerd bestuurder Lars Malmros in het personeelsmagazine VolvoContact: “Merkwaardig. Straks maken we hier onze miljoenste auto.”

Verbaasd
Lars Malmros leek verbaasd toen hij dat zei. Nochtans, hij was de man die in de vroege jaren zestig, als jonge ingenieur, voor Gent koos. Volvo was op zoek naar een locatie voor een vestiging in wat toen de Europese Economische Gemeenschap of EEG heette. Het moest een havenstad zijn, en men kan begrijpen dat hij eerst Gent over het hoofd zag toen hij de kaart afspeurde naar een mogelijke vestigingsplaats tussen Kiel en Duinkerke. Het stadsbestuur van toen, met havenschepen (en later burgemeester) Geraard Van den Daele, had gehoord dat Volvo wou uitbreiden, en trok aan Lars Malmros’ mouw.
Geraard Van den Daele vroeg aan Lars Malmros wat hij nodig had. Lars Malmros tekende, na een etentje, op de achterkant van de menukaart hoeveel terrein Volvo aan het Sifferdok in beslag zou willen nemen. Van den Daele nam de schets mee zei ‘dat het geregeld zou worden’. Zo ging dat in die tijd!

Uit wat Lars Malmros in 1988 zei, kun je afleiden dat Volvo was uitgegroeid tot iets boven zijn verwachtingen. Aanvankelijk was Europa een kleine vestiging, met ‘knocked down’-activiteiten: de koetswerken werden in Zweden gelast en gelakt, en kwamen toe in grote kratten, samen met de daarbij horende onderdelen. Een beetje zoals het Ikea-systeem. De eerste jaren bleef de productie erg beperkt, en eind jaren 70 leed de Gentse vestiging zwaar onder de oliecrisissen, maar tegen 1988, toen de miljoenste auto (een Volvo 740) van de band liep, kwam Volvo er weer bovenop.

Eén miljoen Volvo’s, in meer dan 20 jaar tijd; nu vinden we dat erg bescheiden. Vele jaren bouwde Volvo Car Gent minder dan 100.000 auto’s per jaar. Op zeker ogenblik zelfs amper 30.000 auto’s. We zijn die moeilijke periode te boven gekomen, en meer zelfs, we zijn uitgegroeid tot een hoeksteen van Volvo’s industriële structuur. We leren uit het verleden en kijken naar de toekomst, en we zien een veelbelovende horizon. Vanaf 2018-2019 worden we hét centrum van de productie van de compacte Volvo’s, een segment waar groei in zit, en een platform waarop bijkomende modellen zullen ontwikkeld worden.

Ondertussen, begin 2015, staat de teller dicht bij de 5,5 miljoen in Gent gebouwde auto’s. We waren lange tijd de kleinste onder de Belgische autobouwers, en nu zijn we de grootste. Jammer genoeg niet alleen omdat wij gegroeid zijn – ook omdat de anderen krompen of verdwenen. En dat terwijl Volvo blijft geloven in zijn toekomst in België, ook al zijn de omstandigheden – in België en globaal – ingrijpend veranderd.

Geen toekomst zonder verleden
We zijn wie we zijn door wat de ontelbare duizenden medewerkers de voorbije vijftig jaar presteerden. Met deze blog willen we dàt onder de aandacht brengen – de vruchten van het werk van onze voorgangers en de mensen die er nu werken. Niet chronologisch, maar onverantwoord willekeurig duiken we in onze archieven, op zoek naar boeiende verhalen, en al even boeiende mensen. Want: de geschiedenis wordt gemaakt door mensen. Geschiedenis is levende materie, niet alleen in de hoofden en harten van wie ze gemaakt heeft, maar ook voor wie vandaag de dag voor Volvo werkt. In deze blog willen we het verleden ook steeds weer linken aan de dag van vandaag, én aan die van morgen. We kijken even achterom, maar ook vooruit, want stilstaan is geen optie.

De verhalen hangen we vast aan mensen, die hier werken, of die hier gewerkt hebben. Want de geschiedenis van Volvo Car Gent, is het verhaal van vele duizenden medewerkers.

Vandaar dat het centrale thema van deze blog de volgende is: Mensen maken geschiedenis.