In 1967 startte Volvo Car Gent met de productie van een nieuw model. De Volvo Amazon was over zijn hoogtepunt heen, en kreeg het moeilijker om te concurreren. Tussen 1967 en 1974 zou de fabriek in Gent meer dan 200.000 Volvo’s van de Volvo 140 bouwen.

Volvo pakte met dit model ook uit met een nieuwe modelnaampolitiek: het eerste cijfer duidde het model aan, het tweede het aantal cilinders, en het derde het aantal deuren. De Volvo 144 was dus een auto van de 100 reeks, met een viercilindermotor en met vier portieren.

De klant had nu ook weer de keuze uit twee varianten met een of twee carburateurs. Later kwam een GL-uitvoering met een injectiemotor met 124 pk en een luxueuzer interieur. Optisch veranderde het model in de loop der jaren maar weinig. De carrosserie, met een ander front, werd ook gebruikt voor de Volvo 164 (met 6-cilindermotor).
De 140-serie had een dubbel en gescheiden driehoeksremsysteem. Beide remkringen remden afzonderlijk twee voorwielen en één achterwiel. Bij uitval van één der kringen remt de andere kring dus nog altijd de twee belangrijkste voorwielen en een minder belangrijk achterwiel.

In 1969 werd de B18-motor vervangen door de B20.

Het is een grijze herfstdag als Joos Rogge, probleemopvolger van GA, de Audit komt binnenrijden met een rode Volvo 140. “Niet van mezelf, maar van een goede vriend,” zegt hij. Mechanisch is dit model, gebouwd in 1971, in zeer goede staat; de auto komt nog wekelijks buiten. “Vier- à vijfduizend kilometer per jaar,” schat Joos, “we gaan ermee naar oldtimershows, en we zijn ook aangesloten bij de Volvo oldtimerclub. Hij rijdt nog prima!”
De auto heeft bijna 165.000 kilometer op de teller.

Net als bij de Amazon valt het op hoe eenvoudig de mechaniek is, met een motorruimte waar je doorheen kunt kijken. Deze Volvo wordt nog aangedreven door de B18-motor, en het embleem staat dan ook op de grille. De Volvo 140 is trouwens het laatste model met een grille dat uit twee delen bestaat; vanaf de Volvo 140 zou Volvo gaan werken met een diagonaal in het Volvo-logo.