Mensen maken geschiedenis

6/50 Wim De Spiegeleer

Toen Wim De Spiegeleer, aan het begin van zijn loopbaan, werkte in een klein ingenieursbureau, dacht hij dat hij de ideale job gevonden had. “Ik stotter,” zegt hij. “En de hele dag mocht ik studies maken en berekeningen uitvoeren. Nauwelijks contact met collega’s en helemaal geen contact met klanten. Ik kon op mijn gemak zijn.” Maar Wim besefte al snel dat het leven meer te bieden had. “Als je stottert, voel je je grenzen. Het vraagt moed om die grenzen te durven overstijgen. Dan denk ik niet meer aan het stotteren, en gooi ik mij in de uitdagingen die ik krijg.” Wim solliciteerde bij Volvo, goed wetende dat hij hier niet zonder sociale contacten zou kunnen werken. “Ik was me bewust van de uitdaging, en Volvo was zich bewust van het risico, ook en vooral voor mezelf. Maar ik kreeg de job. Ik ben Volvo nog altijd dankbaar voor de kansen die ik kreeg en krijg. Maar ik ben ook best trots op mezelf - wat ik met die kansen gedaan heb.” Wim heeft al talloze vernieuwingen ingevoerd die de kwaliteit ten goede komen - zoals systemen die ervoor zorgen dat een montage niet kán fout uitgevoerd worden. Ondertussen is hij verantwoordelijk voor de kwaliteitsapplicaties in alle fabrieken, ook die in Zweden en China. Eigenlijk merk je nauwelijks iets van Wims stotteren. “In het begin wou ik elke uiteenzetting ondersteunen met veel slides,” zegt hij. “Zodat die het verhaal in mijn plaats zouden vertellen. Daar ben ik van teruggekomen. Ik vermijd niet langer moeilijke situaties. Tegen stotteraars zeg ik: kruip niet in je schelp - het leven is daar te mooi voor. Ik noem stotteren geen handicap, er is alleen een hoekje af, zoals dat wel bij velen het geval is. Mijn raad is: laat dat ‘hoekje af’ je nooit tegenhouden om je dromen te verwezenlijken!”

Wim De Spiegeleer
Geboren: 1967
In dienst: 1990
Personeelsnummer: 51917

Naar boven