Onafscheidelijk. Dàt woord dringt zich meteen op als je het verhaal hoort van Rudy en Dirk Bauwens. Rudy en Dirk zijn een identieke tweeling, hoewel ze in de loop der jaren toch wel wat beginnen te verschillen van elkaar. Rudy heeft wat extra kilootjes verzameld, en Dirk moet nu met een bril door het leven. Ze zaten samen op school, in Aalst. Toen de schooldeur dichtklapte fluisterde een buur - die vakbondsman was bij Volvo - hen in het oor om hier te solliciteren. In 1982 kwam Volvo uit een moeilijke periode. De tweede shift werd weer opgestart. Volvo zocht een paar honderd operatoren, en de broers Bauwens waagden hun kans. Ze stonden samen op de Chassislijn, maar werden ook geruime tijd gescheiden. Maar nu staan ze al weer enkele jaren samen op de Underbody Coating. En dat vinden ze best zo - ze komen samen naar het werk, en ze nemen samen hun lunchpauze. En in het weekend gaan ze samen hengelen. De gebruikelijke vraag is doorgaans: hebben jullie nooit mensen voor de gek gehouden, door te doen dat je de andere was? Maar nee, Rudy en Dirk zijn een tweeling van de eerder ernstige soort. “Van zodra we op Volvo aankwamen voelden we: dit is een job voor het leven,” herinnert Rudy zich. Dirk vult aan: “We hebben het bedrijf zien groeien, en we hebben vertrouwen in de toekomst. De autosector kent wel ups en downs, maar Volvo is toch goed bezig. We hebben mooie modellen, en veelbelovende toekomstplannen.” Het ziet ernaar dat Rudy en Dirk hier over enkele jaren samen met pensioen zullen gaan. Wanneer precies, dat weten ze niet, maar dat maakt ook niet zoveel uit. Want: “Volvo is een goed bedrijf,” besluit Dirk. O ja, Dirk staat links op de foto, Rudy rechts.