Als je Stefanie, operator op de sealinglijn van GB1, ontmoet in het restaurant GA/GB, en je vraagt of je bij haar mag aanschuiven, zou je niet vermoeden dat haar ambities zo ontzettend hoog reiken. Ze oogt wat verlegen, maar achter die façade schuilt een idealistische ziel. Het liefst maakt ze avontuurlijke reizen, zoals in de Balkan, niet voorbereid, met alleen een vliegtuigticket en een paar stevige wandelschoenen.
Maar eigenlijk reiken Stefanies ambities nog veel verder. Ze wou mee naar Mars, met de Mars One. Voor alle duidelijkheid: de 'one' betekent dat het hier om een ticket ‘enkele reis’ gaat. Waarom? “Niet omdat ik mijn leven moe ben,” zegt ze. “Maar de mensheid moet ver vooruit kijken. We moeten zoeken naar oplossingen voor wanneer de aarde bezwijkt onder onze veel te grote ecologische voetafdruk.”
Haar geliefden achterlaten zou ze niet licht doen, maar in haar hart brandt de vlam van een pionier. Helaas, voor haar, heeft ze last van migraine, en werd ze om medische redenen afgekeurd. Toch had ze al de top zes van Belgische kandidaten bereikt. Ze wordt even emotioneel als ze vertelt dat ze er niet bij kan zijn. “Mijn familie, mijn vrienden en mijn collega’s steunden me,” zegt ze. “Ik weet zeker dat ik zou vertrokken zijn naar Mars als ik de kans had gekregen.” Zou het haar niet moeilijk vallen om Volvo achter te laten? Ze lacht even. “Jazeker, want ik vind het hier fijn. Maar als je naar Mars wil, weet je wel: ik moet veel achterlaten.”
Ondertussen heeft Stefanie een andere ambitie: ze is kandidaat teambegeleider. Het is van een andere orde, maar ook dat is een nobel streven.