“Ik prijs me nog altijd gelukkig dat ik in het begin van de jaren negentig te kennen gaf dat ik wel een carrièreswitch wou maken,” vertelt Charlotte Kearns-Nordqvist. “En vooral dat ik in België ben terechtgekomen.”
Charlotte begon al op vijftienjarige leeftijd te werken voor Volvo, in de componentenfabriek in Zweden. Ze heeft ondertussen al 38 Volvo-jaren op de teller. Het valt haar op hoe gedreven de Gentse Volvo-collega’s zijn. “Het begint met het ongelooflijk sterke schoolsysteem in Vlaanderen,” zegt Charlotte. “Het competentieniveau ligt bijzonder hoog, en iedereen heeft heel veel potentieel. Maar wat vooral het verschil maakt, is de drijfkracht die ik hier ervaar. Het moet met jullie geschiedenis te maken hebben, met een drang om te overleven. Dat is een verschil met Zweden, dat nooit bedreigd werd in haar geschiedenis.”
De man van Charlotte is een Ier die in Gent een Ierse pub uitbaat. Ook daar maakt Charlotte kennis met de Vlamingen, en merkt ze hoe ze in elkaar zitten. “De sociale interactie verloopt hier vlotter, spontaner. Vlamingen zijn opener, ze zijn ook wat emotioneler. En ook: alles moet snel vooruit gaan. Ik merk een grote ambitie op alle niveaus - we willen tonen hoe goed we zijn, en we streven naar erkenning voor onze inspanningen.”
Charlottes twee kinderen voelen zich ondertussen in de eerste plaats Gentenaars, en als België tegen Zweden voetbalt, is het gezin verdeeld.
Wil ze dan in België blijven?
“Dat kun je toch niet weten? We zien wel wat de toekomst ons brengt!”